Belma
Een vrolijke stem met een klein accentje klinkt, het is Belma, 30 jaar, afkomstig uit Bosnië, maar woonachtig in Heerlen. Ze vertelt over haar ervaring met de Liquid Facelift met hyaluronzuur.
Belma stoorde zich al een tijdje aan de fronsrimpel tussen haar wenkbrauwen, die haar een onnodig streng uiterlijk gaf. Nadine kende ze al van 4 jaar geleden, toen ze haar lippen graag iets voller zag. Vandaar dat de donkerharige Bosnische nu weer naar Instituut voor huidverbetering Nadine Gregoire toog.
In overleg met Nadine heb ik besloten om niet alleen mijn fronsrimpel te laten behandelen, maar ook de rest van mijn gelaat.
Aanvankelijk voelde ik me toch een beetje gespannen zo vlak voor de behandeling. “Ik wilde echt geen nep-uiterlijk. Puur opfrissen, geen opvallende dingen.” Daar werd heel goed mee omgegaan.
Nadine informeerde steeds hoe ik me voelde. Nadat ze de eerste helft van mijn gezicht had gedaan, gaf ze me de spiegel en op dat moment viel helemáál de laatste spanning weg, want ik zag hoe mooi dat al was geworden.
Of het pijn deed? “Nee”, de verdoving deed goed zijn werk, het lijkt op kleine mierenprikjes die je voelt. Je zag een beetje bloed af en toe, maar dat is normaal.
Nadat de behandeling klaar was, mocht Belma weer in de spiegel kijken. “Ik kreeg tranen in mijn ogen”, vertelt ze terwijl de blijdschap nog steeds te horen is in haar stem. “Ik was helemaal in shock en bleef maar zeggen: wat mooi, wat mooi. Ik was zo dankbaar.”
Haar vriendin, die mee was gekomen ter ondersteuning, vond het resultaat ook prachtig. Haar vriend echter, merkte niks op bij thuiskomst. “Dat vatte ik op als een compliment, ik was er dus echt niet anders gaan uitzien. Nadat ik een en ander had uitgelegd, gaf hij aan dat hij het resultaat als heel natuurlijk ervoer. Wow, wat knap gedaan!!”
Eigenlijk waren alle reacties gelijk: ik zag er gewoon veel beter uit!
De eerste drie dagen kwam ik niet uitgekeken in de spiegel. Daarna wende ik aan mijn opgefriste uiterlijk. Nu denk ik nog steeds: “Ja, dit hoort bij me. Zo hoort het te zijn. “
En als blijk van waardering ben ik na twee weken een bos bloemen gaan brengen naar Nadine, zo gelukkig was én ben ik er nog steeds mee!
