"Echt niet te geloven: Tien jaar jonger in een oogwenk!"
Ze komen van heinde en verre, de cliënten van Nadine Gregoire, om zich aan haar zorgzame handen over te geven. Zo ook Bianca, Brabantse van origine en woonachtig in Tilburg. Nou is Tilburg niet het einde van de wereld, maar het ligt evenmin op een steenworp afstand van Maastricht. Dit vormt echter geen obstakel voor Bianca. Zij kan niet bepaald terugkijken op een wolkeloze periode en de problemen waarmee ze had te kampen, hebben duidelijk hun sporen achtergelaten op haar gezicht. Nu wil ze die maar al te graag kwijt, want op de relatief jonge leeftijd van vijfenveertig jaar wil ze er liever geen dag ouder uitzien.
Na een lange zoektocht stuit zij op het adres van de cosmetische kliniek van Nadine Gregoire.
Bianca vertelt dat ze online en in allerlei bladen op zoek is gegaan naar informatie over fillers en ervaringen die gebruikers daarmee hebben opgedaan. Over hyaluronzuur wist ze niet veel, maar ze vindt het belangrijk om te weten waar je aan begint en dan wil ze het beste. Ze komt te weten dat fillers enerzijds de beste mogelijkheden bieden maar dat het evengoed helemaal fout kan gaan, want je hoort vaak genoeg horrorverhalen over gruwelijke gevolgen van een ingreep.
In haar eigen woorden: "Ik zie het wel eens bij vrouwen op TV die fillers hebben laten zetten, maar die hebben dan van die opgeblazen wangen! Dan vraag ik af: hoe kan dat nou? Doen ze daar te veel in of doen ze het te vaak?
Voorheen heb ik wel botox gebruikt, daarvoor ging ik naar Eindhoven, maar voor fillers durfde ik daar niet naartoe; daarvoor wilde ik toch echt een deskundig iemand in de arm nemen.
Al lezende zag ik dat Nadine Gregoire heel goede recensies krijgt en omdat ik voor de eerste keer met deze materie kennismaak, wil ik per se bij iemand terechtkomen die het vak in de vingers heeft. Dan is het wel heel spannend om zomaar de cosmetische kliniek binnen te stappen zonder het minste benul van wat er boven je hoofd hangt. Ik wist niet wat er precies zou gebeuren: ik zag er altijd heel moe uit en wilde vooral dolgraag van mijn hangwangen af. Ook stoorde ik me erg aan de wallen onder mijn ogen; ik zag mezelf in korte tijd snel ouder worden. Het was niet fijn meer om in de spiegel te kijken. Je kent dat gevoel wel: gaandeweg begint er iets te knagen dat je niet meer los laat en vooral het afgelopen jaar vond ik dat ik er echt iets aan moest laten doen.
Maar ja, het geld ligt niet voor het oprapen, je hebt het niet over een paar tientjes en ik moest er wel voor sparen.
Ik had Nadine vooraf foto's toegestuurd, zodat ze kon zien hoe mijn gezicht eruit zag zodat ze zich een indruk zou kunnen vormen. Ook heb ik online de nodige formulieren ingevuld.
Ik wist wel welke plekken ik onderhanden wilde laten nemen, zoals die wangen en lijntjes langs mijn mond, maar toen Nadine die foto's had gezien wees zij met haar deskundige blik natuurlijk meer gebieden aan, zoals die traangootjes en nog een paar dingetjes en ik dacht: wauw, ik wist niet eens dat zij traangootjes kon behandelen. Ze is ook enorm ervaren en zelf ziet ze er zo goed uit, het is echt een plezier om naar haar te kijken.
Op die foto's van mensen voor en na de ingreep zag ik iemand wier gezicht grote overeenkomsten met het mijne vertoonde: dezelfde ingevallen wangen, dezelfde vermoeide blik. Toen ik het resultaat zag van ná de behandeling vond ik het prachtig. Je zou al gauw denken dat die afbeeldingen gefotoshopt zijn, maar nee, ze zijn écht: ik was diep onder de indruk!
Mijn man was meegegaan naar Maastricht en na afloop van de behandeling, die zo'n anderhalf uur heeft geduurd, werd hij binnen geroepen; hij was volledig verrast: wauw! Ik keek in de spiegel en zei compleet perplex: "Ja sorry, ik kan wel huilen!" zo'n metamorfose, echt niet te geloven: ik zag er tien jaar jonger uit!
Die verdovende zalf is heel fijn: je voelt wel iets, af en toe een gemeen prikje zoals boven mijn neus waar zich een fronsje vertoonde, dat was eigenlijk het meest pijnlijk.
Toen ik weer thuis 's morgens in de spiegel keek, zag ik het verrassende resultaat: echt mooi, het ziet er zo fris uit. Mijn mondhoeken hingen aanvankelijk naar beneden, die heeft Nadine wat opgetrokken en zelfs als ik nu niet lach, is het net alsof ik vrolijker kijk.
Mijn zoontje wist wel waarvoor ik naar Maastricht was gegaan en vroeg nieuwsgierig: "Laat 's kijken", en verrast: "O, mama, je bent zo mooi geworden…"
Ik ben superblij met wat Nadine gedaan heeft, ze is een heel lieve vrouw en weet echt wat ze doet! "
