Angelique komt over als een ferme vrouw. Zo eentje die weet wat ze wil. Een blondine van 47 met een uitstraling die, ondanks dat, toch kwetsbaar lijkt.
Net zoals iedereen wil ze in de spiegel de persoon zien die ze voelt te zijn, meer nog dan de persoon die ze tegenkwam bij die blik, want die doet gevoelsmatig geen recht aan.
Toen ze een aantal jaren geleden stopte met roken kwamen er nogal wat kilootjes bij. Maar, zoals dat gaat als je stopt, op een gegeven moment nivelleert zich dat. Dan ga je weer afvallen, en in haar geval nog meer dan dat ze was bijgekomen. En dat heeft gevolgen voor je huid.
Zoals ze zelf zegt, “alles ging hangen in mijn gezicht. Ik had ineens een trieste blik, en mensen vroegen me steeds of er soms wat was.”
“En van die vraag”, zo vervolgt ze, “kreeg ik genoeg. Ik had drie jaar geleden al eens mijn neus-lippenplooi met hyaluronzuur door Nadine laten behandelen. Toen Nadine me vroeg op de open dag in september of ik misschien model wilde zijn voor de liquid facelift met hyaluronzuur op een van de volgende open dagen, wilde ik dat heel graag. Ik ben er over gaan lezen, en ik ben nog een paar keer naar het instituut geweest om me alles uit te laten leggen door Nadine, wat ze ging doen, en om een behandelplan op te stellen.”
“Eenmaal op de open dag was ik totaal niet nerveus, ik wist waaraan ik begon, ik wist dat er mensen zouden toekijken, dus ik was totaal niet gegeneerd. Ik vertrouwde Nadine voor de volle honderd procent.”
Hoe het daar aan toe ging? Angelique vervolgt haar verhaal: “Ik kreeg eerst een verdovende crème die een half uur moest inwerken. Tijdens de behandeling voelde ik weinig tot niets, alleen mijn bovenlip was gevoelig, maar omdat ik een coolpack had gekregen om te koelen was dat ook zo weer weg.”
Een goede ervaring dus?
“Ja, zeker! Na afloop keek ik in de spiegel, en zag mezelf, alleen tien jaar jonger, zonder al die afhangende huid. Het was niet vreemd, ik zag gewoon mezelf, aan de vorm of trekken van mijn gezicht was niets veranderd, alleen jonger, en frisser.”
Soms duurt het langer voor jezelf om aan je nieuwe frisse zelf te wennen, dan anderen. “Ik ben er namelijk zo superblij mee dat ik het af en toe lastig vind om te geloven. Dan loop ik even naar de spiegel om te zien of het nog steeds zo is . Ook als ik wakker word. Zie ik er echt nog zo uit? “
Terwijl anderen het veel sneller aanvaarden of helemaal geen vragen stellen.
“De mensen die het wisten, waren allemaal positief. De mensen die het niet wisten, zeiden niets maar keken alleen.
Een mooi commentaar? Van mijn bazin. Die zei; “Ongelooflijk, je stráált! “